(نوشته ای تأمل برانگیز از دکتر وحید شریعت ، نقل از هفته نامه ی سلامت، شماره ی ۲۹۰، تاریخ ۱۷/۷/۱۳۸۹.)

من يک بيمار رواني هستم. بله، منظورم خودم است؛ دکتر سيد وحيد شريعت، روان‌پزشک و استاديار دانشگاه علوم پزشکي ايران! چند سالي هم هست که دارم دارو مصرف مي‌کنم و شکر خدا الان بهترم؛ وگرنه که نمي‌توانستم اين¬ها را براي¬تان بنويسم...

همه ما پنهانی و در نهان ، دل گفته هایی با خدا داریم

کسی از آن خبر ندارد و خود می گوییم و خدا شنونده است

آنچه در این پست می خوانید بخشی هایی از گفتگوهای “من و شما” با خداست:

همان خدا، همان خدای فراموش شده ای که به گاه بی کسی و درماندگی

پس از دریافت یک تماس تلفنی برای یک عمل جراحی اورژانسی، پزشک با عجله راهی بیمارستان شد.
پس از رسیدن به بیمارستان، بلافاصله لباسهایش را عوض کرد و مستقیم وارد بخش جراحی شد. آنجا پدر پسر بیمار، را دید که در راهرو راه می رفت و منتظر دکتر بود.
به محض دیدن دکتر، پدر داد زد: چرا اینقدر طول کشید تا بیایی؟ مگر نمیدانی زندگی پسر من در خطر است؟ مگر تو احساس مسئولیت نداری؟
پزشک لبخندی زد و گفت: متأسفم، من در ...بیمارستان نبودم و پس از دریافت تماس تلفنی، هرچه سریعتر خودم را رساندم و اکنون، امیدوارم شما آرام باشید تا من بتوانم کارم را انجام دهم.
پدر با عصبانیت گفت: آرام باشم؟! اگر پسر خودت همین حالا توی همین اتاق بود آیا تو میتوانستی آرام بگیری؟ اگر پسر خودت همین حالا میمرد چکار میکردی؟
پزشک دوباره لبخندی زد و پاسخ داد: من جوابی را که در کتاب مقدس انجیل گفته شده میگویم... "از خاک آمده ایم و به خاک باز می گردیم، شفادهنده یکی از اسمهای خداوند است"، پزشک نمیتواند عمر را افزایش دهد، برو و برای پسرت از خدا شفا بخواه. ما بهترین کارمان را انجام می دهیم به لطف و منت خدا ...
پدر زمزمه کرد: نصیحت کردن دیگران وقتی خودمان در شرایط آنان نیستیم آسان است.
عمل جراحی چند ساعت طول کشید و بعد پزشک از اتاق عمل با خوشحالی بیرون آمد: خدا را شکر! پسر شما نجات پیدا کرد.
و بدون اینکه منتظر جواب پدر شود، با عجله و در حالی که بیمارستان را ترک می کرد گفت: اگر شما سؤالی دارید، از پرستار بپرسید.
پدر با دیدن پرستاری که چند لحظه پس از ترک پزشک دید گفت: چرا او اینقدر متکبر است؟ نمی توانست چند دقیقه صبر کند تا من در مورد وضعیت پسرم ازش سؤال کنم؟
پرستار در حالی که اشک از چشمانش جاری بود پاسخ داد: پسرش دیروز در یک حادثه ی رانندگی مرد. وقتی ما با او برای عمل جراحی پسر تو تماس گرفتیم، او در مراسم تدفین بود و اکنون که او جان پسر تو را نجات دا ، با عجله اینجا را ترک کرد تا مراسم خاکسپاری پسرش را به اتمام برساند.

هرگز کسی را قضاوت نکنید چون شما هرگز نمی دانید زندگی آنان چگونه است و چه بر آنان میگذرد یا آنان در چه شرایطی هستند...

جلسه محاكمه عشق بود، عقل قاضی ، و عشق محكوم ....
به دلیل تبعيد به دورترين نقطه مغز يعنی فراموشی ، قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه اعضا با او مخالف بودند
قلب شروع كرد به طرفداری از عشق
آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن چهره زیبایش را داشتی؟
ای گوش مگر تو نبودی كه در آرزوی شنيدن صدايش بودی ؟
وشما پاها كه هميشه مشتاق رفتن به سويش بوديد حالا چرا اينچنين با او مخالفيد ؟
همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترك كردند ،
تنها عقل و قلب در جلسه ماندند عقل گفت:
ديدی قلب همه از عشق بی زارند ، ولی متحيرم با وجودی كه عشق بيشتر از همه تورا آزرده چرا هنوز از او حمايت ميكنی !؟
قلب ناليد و گفت:
من بی وجود عشق ديگر نخواهم بود و تنها تكه گوشتی هستم كه هر ثانيه كار ثانيه قبل را تكرار ميكند و فقط با عشق ميتوانم يك قلبی واقعی باشم.

دلـــم یـــک آلـــزایــمـر خــفــیـف مــی خــواهــد ؛

آنـــقــدر کــه یــادم نــرود . .

بـــه نــفــعــم اســت کــه ،

بــه چــنـد زبــان زنــده ی دنــیــا ؛ " ســکوت " کــنــم . . . !!!

زندگي با همه وسعت خويش
محفل ساكت غم خوردن نيست
حاصلش تن به قضا دادن و افسردن نيست
اضطراب و هوس ديدن و ناديدن نيست
زندگي خوردن و خوابيدن نيست
زندگي جنبش جاري شدن است
زندگي کوشش و راهي شدن است
از تماشاگه آغاز حيات
تا به جايي كه خدا مي داند.
زندگي چون گل سرخي است
پر از خار و پر از برگ و پر از عطر لطيف،
يادمان باشد اگر گل چيديم،
عطر و برگ و گل و خار،
همه همسايه ديوار به ديوار همند

چه رسم جالبی است،
محبتت را میگذارند پای احتیاجت،
صداقتت را میگذارند پای سادگیت،
سکوتت را میگذارند پای نفهمیت،
نگرانی ات را میگذارند پای تنهاییت،
و وفاداریت را پای بی کسیت،
و آنقدر تکرار میکنند که
خودت باورت میشود که تنهایی و بیکس و محتاج
هستی

اگر دروغ رنگ داشت
هر روز شاید
ده ها رنگین کمان در دهان ما نطفه می بست
و بی رنگی کمیاب ترین چیزها بود
اگر شکستن قلب و غرور صدا داشت
عاشقان سکوت شب را ویران می کردند
اگر به راستی خواستن توانستن بود
محال نبود وصال!
و عاشقان که همیشه خواهانند
همیشه می توانستند تنها نباشند
…..
اگر گناه وزن داشت
هیچ کس را توان آن نبود که قدمی بردارد
تو از کوله بار سنگین خویش ناله می کردی…
و من شاید کمر شکسته ترین بودم

اميد داروئی است كه شفا نمی دهد ولي درد را قابل تحمل تر می كند.

 آشار

When A Person Laughs too Much Even for Stupid Things, Be Sure That Person Is Sad Deep Inside.

اگر کسی بیش از حد می خندد، حتما به مسائل خیلی ساده و معمولی؛او از درون به شدت اندوهگین است
When A Person Sleeps A lot, Be Sure that Person Is Lonely.
اگر کسی بیش از حد می­خوابد، مطمئن باشید که او احساس تنهایی می­کند.

When A Person Talks Less, And If He Talks, He Talks Fast Then It Means That Person Keeps Secrets.

اگر کسی کمتر حرف می­زند و یا در زمان حرف زدن بسیار سریع صحبت می­کند؛ این بدان معنیست که رازی برای پنهان کردن دارد.

When Someone Can't Cry Then That Personality Is Weak.

اگر کسی قادر نیست بگرید، او شخصیتی ضعیف است.

When Someone Eats In an Abnormal Way Then That Person Is In Tension.

اگر کسی بطور غیر نرمال غذا می­خورد، از استرس و فشارِ زیاد رنج می­برد.

When Someone Cry On Little Things Then It Means He Is Innocent & Soft Hearted.
اگر کسی به سادگی می­گرید، حتما در برابر مسائل خیلی ساده، او فردی بی گناه و دل نازک است.

When Someone Gets Angry On Silly Or Small Things It Means He Is In Love.

اگر کسی به سرعت عصبانی می­شود، حتما برای مسائل کوچک و پیش پا افتاده، این بدان معناست که او عاشق شده است.

So True, Try To See All These In Real Life, You Will Find All ...

اگر به اطراف خود بخوبی نگاه کنید، همه این موارد را خواهید یافت ...

Try to understand people ...

... دیگران را بفهمیم

دست های کوچکش

به زور به شیشه های ماشین شاسی بلند حاجی می رسد

التماس می کند : آقا آقا "دعا" می خری؟

و حاجی بی اعتنا تسبیح دانه درشتش را می گرداند و برای فرج آقا "دعا" می کند....

حتی اگه شب رو دیر خوابیدی ، صبح زود بیدار شو !
زیر بارون راه برو ، نترس از خیس شدن !
هر چند وقت یه بار یه نقاشی بکش !
توی حموم آواز بخون ، آب بازی کن ، چه اشکالی داره ؟!

... بی مناسبت کادو بخر ! بگو این توی ویترین برای تو بود !
در لحظه دست دادن به یه دوست ، دستش رو فشار بده !

لباس های رنگی بپوش !
آب نبات چوبی لیس بزن !
نوزاد فامیل رو بغل کن !
عکسات رو با لبخند بگیر !

بستنی قیفی بخور !
زیر جمله های قشنگ یه کتاب خط بکش !
به کوچیکتر ها سلام کن !
تلفن رو بردار و به دوست های قدیمیت زنگ بزن !

برو دریا ، شنا کن !
هفت تا سنگ بنداز تو دریا و هفت تا آرزو کن !
به آسمون و ستاره ها نگاه کن !
چای بخور ، برای دیگران هم چای دم کن !

جوراب های رنگی بپوش !
خواب ببین !
شعر بگو !
خاطرات قشنگ رو بنویس !

بالا بلندی ، وسطی بازی کن !
قاصدک ها رو بگیر و آرزو کن و فوتشون کن !
خواب بد دیدی بپر ، حتما یه لیوان آب بخور !

باغ وحش برو ، شهربازی ، چرخ و فلک سوار شو !
جمعه ها کوه برو ، هر جاش که خسته شدی ، یه ذره دیگه ادامه بده !
نون خامه ای بخر و با لذت بخور !

قبل خواب کارای روزت رو مرور کن !
هیچ وقت خودت رو به مردن نزن !
نفس های عمیق بکش !

به دردو دل دیگران با دقت گوش بده !
سوار تاکسی شدی بلند سلام کن !

چون ...

هر جا وایستی ، مردی !!
زنده باش ، زندگی کن !

برای زنده موندن از داشته هات غافل نشو !
قدر همشون رو بدون ، بگذار زندگی از اینکه تو زنده ای ، به خودش ببالد !

یادمان باشد که ...
من می‌‌توانم خوب، بد، خائن، وفادار، فرشته‌خو یا شیطان‌ صفتباشم ،
من می توانم تو را دوست داشته یا ازتو متنفر باشم،
من می‌توانم سکوت کنم، نادان و یا دانا باشم،
چرا که من یک انسانم، و این‌ها صفاتانسانى است.
و تو هم به یاد داشته باش:من نباید چیزى باشم که تو می‌خواهى ، من را خودم از خودم ساخته‌ام،
تو هم به یاد داشته باش
منى که من از خود ساخته‌ام، آمال مناست،
تویى که تو از من می سازى آرزوهایت و یا کمبودهایت هستند.
لیاقت انسان‌ها کیفیت زندگى را تعیین می‌کند نه آرزوهایشان
و من متعهد نیستم که چیزى باشم که تو می‌خواهى
و تو هم می‌توانى انتخاب کنى که من را می‌خواهى یا نه
ولى نمی‌توانى انتخاب کنى که از من چه می‌خواهى.
می‌توانى دوستم داشته باشى همین گونه که هستم، و من هم.
می‌توانى از من متنفر باشى بى‌هیچ دلیلى و من هم ،
چرا که ما هر دو انسانیم.
این جهان مملو از انسان‌هاست ،
پس این جهان می‌تواند هر لحظه مالک احساسى جدید باشد.
تو نمی‌توانى برایم به قضاوت بنشینى و حکمی صادر کنی و من هم،
قضاوت و صدور حکم بر عهده نیروى ماورایى خداوندگار است.
دوستانم مرا همین گونه پیدا می کنند ومی‌ستایند،
حسودان از من متنفرند ولى باز می‌ستایند،
دشمنانم کمر به نابودیم بسته‌اند و همچنان می‌ستایندم،
چرا که من اگر قابل ستایش نباشم نه دوستى خواهم داشت،
نه حسودى و نه دشمنى و نه حتی رقیبى،
من قابل ستایشم، و تو هم.......

شیرینی هندوانه چشمان تو در بسته بود

چون کندوی زنبوران وحشی

بر چکاد بلندترین کوهها

از کدام شیرینی دم می زنی؟

وقتی به شرط چاقو هم نبود

هندوانه آفت زد،عشقت؟

كسی چه میداند...
من...
امروز...
چندبار فرو ریختم...
چندبار دلتنگ شدم...
از دیدن كسی كه...
فقط پیراهنش شبیه تو بود. .. ....

آنچه برخی مردم در یک پیاده روی کوتاه می بینند،بسیار بیشتر از برخی است که به دور دنیا مسافرت میکنند.

 "افلاکیان زمین"

 شایدآنهاکه می پنداریم زمینی هستندآسمانی های باشندکه به خاطر مازمینی رفتارمیکنند .ووقتی باخودشان تنهامیشونددرجلدآسمانی خودشان فرومیروند.اگرازاین زاویه به انسانهای خوب اطرافمان خیره شویم خواهیم دیدکه هرهم صحبت ودوست وهمکارخوبی که نصیبمان میشودشایدموجوداتی ازدنیای آسمان ها باشندکه به خاطرخوبی وخلوص درونی ماازسوی خالق هستی مامورشده اندتاچندصباحی باماهمراه شوند.

                                     پس قدرشان رابدانیم

لابد شما هم‌ به‌ عنوان‌ پدر و مادر بچه‌هاي‌ 5 تا 9 ساله‌ مي‌انديشيد كه‌ در جهت‌ كمك‌ به‌ پيشرفت‌ و رشد فكري‌ فرزندانتان‌ كوشش‌ بسزايي‌ كرده‌ايد. از دوران‌ كودكي‌ برايشان‌ كتاب‌ خوانده‌ايد ،اسباب‌بازيهاي‌ آموزشي‌ خريده‌ايد و در حال‌ حاضر پيشرفت‌ تحصيلي‌ آنان‌ چشمگير است‌ وليكن‌ آيا ديگر نيازي‌ به‌ شما ندارند؟
مطابق‌ نظر پاره‌يي‌ از دانشمندان‌، كودكان‌ شما بدون‌ اين‌ همه‌ كوششهاي‌ مشتاقانه‌ هم‌ قادرند در راه‌ موفقيت‌ گام‌ نهند. مثلا ديويد سي‌راو، استاد دانشگاه‌ آريزونا در اثر خويش‌ تحت‌ عنوان‌ «محدوديت‌هاي‌ تاثير خانواده‌» آورده‌ است‌ كه‌ شيوه‌هاي‌ رفتاري‌ پدر و مادر در هوش‌ كودك‌ تاثيري‌ ندارد. چارلز موراي‌ و ريچارد هرنستين‌ در كتاب‌ «بل‌كيورو» ادعا مي‌كنند كه‌ اصولا هوش‌ بشر،ژنتيكي‌ بوده‌ و برحسب‌ نژاد متغير است‌. به‌ دنبال‌ اختلاف‌ نظري‌ كه‌ اثر يادشده‌ پديد آورد،نشريه‌ وال‌استريت‌ بيانيه‌يي‌ به‌ امضاي‌ 52 پژوهشگر چاپ‌ كرد حاكي‌ از اينكه‌ :«به‌ موجب‌ بررسي‌هاي‌ به‌عمل‌ آمده‌ علم‌ وراثت‌ در مقياس‌ با اثرات‌ محيط‌ بر ايجاد تفاوتهاي‌ هوشبهر(1) نقش‌ حساس‌تري‌ دارد.»

باز باران بی ترانه
باز باران ، با تمام بی کسی های شبانه می خورد بر مرد تنها
می چکد بر فرش خانه
باز می آید صدای چک چک غم ....
باز ماتم من به پشت شیشه ی تنهایی افتاده
نمی دانم ...
نمی فهمم کجای قطره های بی کسی زیباست ؟؟؟
نمی فهمم ،چرا مردم نمی فهمند
که آن کودک که زیر ضربه شلاق باران سخت می لرزید
کجای ذلتش زیباست؟؟؟
نمی فهمم...
کجای اشک یک بابا که به زور چکمه های باران به روی همسر و پروانه های مرده اش آرام می گرید
عاشقانه است؟
کجایش بوی عشق و عاشقی دارد ؟؟؟؟

 

تقدیم به......

توروبه خدابرامن مواظب خودت باش

گریه نکن آروم بگیربه فکرزندگیت باش

غصم میشه اگه بفهمم داری غصه میخوری

شکایت ازکسی نکن بااینکه خیلی دلخوری

دلت گرفته مهربون عاشقتم اینوبدون

دلم گرفته میدونی ازهمجداکردنمون

دل نگرونتم همش

اگه خطاکردم ببخش

بازم منوبخاطرتموم خوبیات ببخش

منوببخش....

اصلافراموشم کنو و فک کن منونداشتی

اینجوری خیلی بهتره بگومنونخواستی

بروبگوتنهایی و خیلی زیاددوسش داری

اگه توتنهابمونی باکسی کاری نداری

دلت نگیره مهربون

منو ببخش.....

این مساله رو انشتین در قرن نوزده مطرح کرده و گفته 98 درصد مردم دنیا قادر به حل اون نیستند. ممکنه ظاهر مساله خسته کننده باشه ولی در باطن اينطور نيست. سعی کنین حتما حلش کنین ببینین چقدر استنتاجتون قویه.

داستان و سرگذشت جالبیه حتما بخونیدش 

ببار باران
که دلتنگم....مثال مرده بی رنگم

ببار باران
کمی آرام....که پاییز هم صدایم شد
که دلتنگی و تنهایی رفیق با وفایم شد

ببار باران
بزن بر شیشه قلبم....بکوب این شیشه را بشکن
که درد کمتری دارد اگر با دست تو باشد

ببار باران
که تا اوج نخفتن ها مدام باریدم از یادش

ببار باران
درخت و برگ خوابیدن
اقاقی....یاس وحشی....کوچه ها روزهاست خشکیدن

ببار باران
جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ی سبز وفا را بی صدا خوردن
ولی باران ، تو با من بی وفایی
توهم تا خانه ی همسایه می باری
و تا من
میشوی یک ابر تو خالی

ببار باران
ببار باران.......که تنهایم

تعداد قابل توجهی از کودکان پیش دبستانی که در خانه پرحرف و مطمئن به خود هستند در اجتماع به صورت وابسته به دیگران و خجالتی ظاهر می شوند.

بسیاری از بچه های پیش دبستانی کمرو و خجالتی، به سختی خود را با محیط اجتماعی خود وفق می دهند، این گونه کودکان در خانه کاملاً پرحرف و فعال هستند ولی در دنیای خارج از منزل اعتماد به نفسندارند. اگرچه کودکان خجالتی ممکن است به صورت غیراجتماعی خود را نشان دهند ولی در واقع این طور نیستند. یکی از کارشناسان می گوید: آنها به افراد و موقعیت های جدید علاقه دارند، اما اضطرابشان مانع از برقرار کردن روابط اجتماعی می شود.